[30] Qin Shi Huang - pierwszy suwerenny cesarz Chin (część 2)

Qin Shi Huang - pierwszy suwerenny cesarz Chin
(Ilustracja Yeuan Fang/The Epoch Times)

Po drugie, Ying Zhen, który stał się Qin Shi Huangiem, unieważnił arystokratyczne tytuły i przyjął ustrój scentralizowanej władzy. Założył Radę Ministrów na centralnym szczeblu władzy, zwaną Radą Dziewięciu Ministrów lub Radą Dziewięciu Członków. Lokalnie zaadoptował system, który podzielił kraj na powiaty. Wszyscy urzędnicy byli mianowani przez cesarza. Cesarz mógł zachować lub usunąć urzędnika wedle uznania.

Po trzecie, wprowadził ścisłe rządy prawa. Od najwyższych rangą urzędników do najniższych warstw społecznych w całym kraju, każdy musiał przestrzegać surowych i szczegółowych praw w cesarstwie Qin. Ci, którzy je naruszyli byli bez wyjątku ścigani.

Po czwarte, znaki pisane w różnych walczących królestwach zostały ujednolicone. Chociaż starożytne znaki chińskie były używane we wszystkich państwach, istniały różnice w zapisie lub wyborze piktogramów. Rząd Qin ustanowił standard dla znaków pisanych. Małopieczęciowe pismo Qin stało się oficjalnym językiem pisanym, stosowanym przez wszystkich urzędników i zwykłych obywateli.

Po piąte, znormalizowano system pomiarowy i monetarny. Uniwersalny miernik długości, wskaźnik głośności, waluty a nawet odległości między kołami wozu konnego, ujednolicono.

Od czasu objęcia władzy jako Król Qin, unifikacja Chin zajęła Qin Shi Huangowi tylko 16 lat. Oczywiście, jego poprzednicy położyli fundamenty.

Po zjednoczeniu, Qin Shi Huang objeżdżał nowe imperium w celu kontrolowania regionów nowo podporządkowanych. Solidnie wybudowane drogi prowadziły do przeróżnych regionów Chin, co ułatwiało szybką mobilizację cesarskich sił zbrojnych. Mówiło się, że szerokie drogi mogły pomieścić cztery zaprzężone wozy równolegle. Rozchodziły się od stolicy, aż do odległych powiatów na zewnętrznych obrzeżach imperium.

Aby zapobiec najazdom ludów nomadów Xongnu z północy, Qin Shi Huang zarządził połączenie długich murów, które stały przy północnych granicach niedawno zjednoczonych królestw. Ostatnią linię fortyfikacji, którą przedłużono o ponad 3000 mil, dziś nazywamy Wielkim Murem Chińskim. Aby go ukończyć, przez wiele lat pracowało przy nim 400 tys. młodych i silnych robotników. Następne pokolenia nadbudowywały Wielki Mur, dzięki czemu jego obecna konstrukcja jest wyższa i bardziej solidna niż za panowania Qin Shi Huanga.

Qin Shi Huang kontynuował traktowanie intelektualistów w uprzywilejowany sposób i utworzył dla nich oficjalne pozycje doktoranckie. Pozycje te były tytułowane i nie równały się z pozyskaniem władzy ani związanych z nią obowiązków. Określały one jednak osiągnięcia naukowe i są odpowiednikiem dzisiejszego doktoratu. Gdy pojawiały się wolne miejsca do pracy w rządzie, uczeni z tytułami doktorskimi byli pierwszymi kandydatami na owe stanowiska.

Ci uczeni wywodzili się z niezliczonych szkół, znanych obecnie jako Sto Szkół Myśli, które obejmowały także Taoizm i Konfucjanizm. Niektórzy byli czarodziejami i twierdzili, że potrafią lokalizować miejsca gdzie znajdują się bóstwa lub wynaleźć sposób na nieśmiertelność. Spory i dyskusje intelektualistów w kwestiach społecznych i politycznych były całkiem powszechne. Jednakże gdy nawiązywały one do istniejącej polityki, Qin Shi Huang uciszał ich. Niektórzy uczeni o stopniu doktoranckim w dalszym ciągu krytykowali obecne prawo i sprawy polityczne, a to prowadziło do jeszcze ostrzejszych reakcji ze strony cesarza.

W 213 p.n.e. Qin Shi Huang wydał rozkaz pogrzebania żywcem 460 doktoranckich uczonych. Nakazał również zniszczenie wszystkich archiwów historycznych poprzednich państw. Prywatnie zatrzymał dzieła Stu Szkół Myśli, włącznie z naukami szkoły Konfucjusza i innych, z wyjątkiem Archiwum Historycznego Qin, książek o medycynie, wróżeniu, rolnictwie i egzemplarzy o Klasycznej Poezji i Klasycznej Historii. Wydano również dekrety zakazujące dyskusji na temat Klasycznej Poezji i Klasycznej Historii, aby wykluczyć ich ewentualny wpływ na obecną politykę poprzez pośrednie omówienie wydarzeń historycznych. Osoby, które nie przestrzegały tych praw, były ścigane z całą surowością prawa, włącznie z możliwością kary śmierci.

Papier w tym czasie jeszcze nie został wynaleziony, więc wszystkie książki sporządzano na kawałkach bambusa i wiązano cienkimi sznurkami. Edukacja w tym czasie, też nie była zbyt powszechna i uczonych o wysokim wykształceniu było niewielu. W związku z tym, masowe spalenie bambusowych książek i pogrzebanie żywcem uczonych zostało przekazane jako żywy obraz prowadzonych rządów przez Qin Shi Huanga.

W 210 p.n.e. w czasie przeprowadzania kontroli w krainie Qin Shi Huang rozchorował się i zmarł w drodze powrotnej do stolicy. Miał wtedy 49 lat.

Innowacje polityczne, które nastąpiły po zjednoczeniu Chin przez Qin Shi Huanga, ustanowiły standard, na którym wzorowały się przyszłe pokolenia cesarskie przez okres ponad 2000 lat. Nawet w dzisiejszych Chinach, można zobaczyć dziedzictwo Qin Shi Huanga, jak Radę Ministrów czy powiatowy podział administracyjny. Niestety, palenie ksiąg i grzebanie uczonych również przetrwało do czasów dzisiejszych.

Niektórzy sinologowie utrzymują, że większość z ponad 400 pogrzebanych uczonych, było czarodziejami, którzy twierdzili, że pomogą cesarzowi nawiązać kontakt z bóstwami i znaleźć przepis na życie wieczne. Istniejące zapisy w archiwach historycznych mówią, że czterech z nich wydało ogromną ilość pieniędzy w poszukiwaniu nadprzyrodzonych istot i życia wiecznego dla cesarza. Jednak nie udało im się dotrzymać obietnic. Oburzony bezczelnymi kłamstwami Qin Shi Huang rozkazał pogrzebać żywcem wszystkich czarodziejów, razem ponad 400 osób.

Xu Fu był jednym z czterech czarodziejów, któremu udało się uciec. Fu Xu wraz z zastępem 3000 chłopców i dziewczynek, artefaktami i zdobyczami ówczesnej technologii chińskiej, wypłynęli na wschód w poszukiwaniu nadprzyrodzonych istot, lecz nigdy nie wrócili. Według relacji zarówno w Chinach i Japoni, Xu udało się dotrzeć do Japoni. Technologie, z którymi przypłynął pomogły w zakończeniu epoki kamienia i dały początek nowej fazie japońskiej cywilizacji.

W tradycji ludowej starożytnych Chin, ludzie kojarzą rządy Qin Shi Huanga z bezwzględną tyranią. Rady uczonych, którzy doradzali przyszłym cesarzom, aby nie brali Qin Shi Huanga za przykład, niestety, nie były brane pod uwagę. W tym samym czasie, wielu intelektualistów wypracowało racjonalne zrozumienie historycznej roli Qin Shi Huanga. Mimo wszystko, nieograniczona władza cesarska, Radą Dziewięciu i system powiatowy, które ustanowił, a także potężne terytorium, które podbił, miały niezrównany wpływ na pokolenia następnych chińskich przywódców.

Główne konstrukcje jak Wielki Mur i luksusowy Pałac Espang, czy kampanie wojenne przeciwko nomadom Xiongnu na północy i przodkom dzisiejszego Wietnamu na południu, wycieńczyły finansowo Dynastię Qin. Ludzie, którzy żyli w trudnościach, narzekali na surowe rządy prawa. Zaledwie trzy lata po śmierci cesarza, w obszarze całego cesarstwa wybuchły liczne powstania chłopskie i Dynastia Qin, będąca czwartą w historii Chin, ostatecznie upadła.

http://www.theepochtimes.com/n2/china-news/emperor-qin-shi-huang-part-2-44881.html