Historia i Kultura: Wielka Droga Nauki w Starożytnych Chinach

(Clearwisdom.net)
(Clearwisdom.net) W 2011 r. na forum w Davos w Szwajcarii, pewien profesor mówił o tym, dlaczego system chińskiej edukacji w ciągu ostatnich kilku dekad był nieefektywny. Powiedział, że edukacja Chin nie przywiązuje wagi do kreatywności i wznoszenia własnego charakteru moralnego. Jednym z powodów, które wymienił jest, „... ponieważ nauczono nas kłamać już od szkoły podstawowej. Stopniowo poszliśmy tą drogą krok po kroku”. Posunął się nawet do tego, mówiąc, że jeśli wszystkie szkoły w Chinach zostałyby zamknięte, to poziom wiedzy drastycznie by spadł, lecz standardy moralne wyraźnie by się wzniosły.

Profesor wskazał na ważny punkt opisujący upadek chińskiego systemu edukacji. W dniu dzisiejszym, wyższe uczelnie i studentów można w Chinach znaleźć wszędzie, jednak nie wyłaniają się spośród nich utalentowani. Wręcz przeciwnie, akademickie oszustwa są na porządku dziennym, wielu nauczycieli nie jest uczciwych; studenci mają wysokie stopnie naukowe, aczkolwiek często niezasłużenie. Jaki jest tego powód? Odpowiedź znajdziemy, gdy porównamy współczesny system edukacji do tego z czasów starożytnych Chin.

„Ustanowienie kraju lub edukowanie ludzi - nauczanie jest na pierwszym miejscu”. W tradycyjnej chińskiej kulturze, cnota była fundamentem kraju. Dlatego też, wszyscy, włącznie z cesarzem, postrzegali kultywowanie siebie, jako źródło do ustabilizowania się lub kontynuacji własnych poszukiwań życiowych. Nauczanie oznaczało edukowanie ludzi. Najważniejszą częścią nauczania było kultywowanie szlachetnych cnót. Jak stwierdzono w Analektach Konfucjańskich: „Gromadzenie wiedzy nie jest podstawą nauczania. Na pierwszym miejscu jest kultywowanie cnót, takich jak współczucie, pietyzm rodzicielski, miłość braterska, czy szacunek i szczerość. Po tym, jeśli czas pozwoli, osoba możne zasięgnąć odrobinę wiedzy”.

Konfucjańska Księga Wielka Droga opisuje sposób, w jaki uczyli się starożytni ludzie. Wielka Droga pierwotnie stanowiła rozdział Księgi Obyczajów. Mówi się, że została napisana przez uczniów Konfucjusza. Wielka Droga, Doktryna Środka, Analekta Konfucjusza i Księga Mencjusza, zostały nazwane przez późniejszych badaczy Czteroksięgiem Konfucjańskim.

W starożytnych Chinach, dzieci zaczynały uczęszczać do szkoły w wieku ośmiu lat. Zaczynały od nauki podstawowych obyczajów i obowiązków codziennych, wraz z nauką muzyki, łucznictwa, pisma chińskiego i matematyki. W wieku 15 lat, gdy szły do szkoły średniej, studiowały sposoby oczyszczania serca, samodoskonalenia, opiekowania się rodziną i rządzenia krajem, tak, aby stały się dobrze wykształconymi osobami ze szlachetnym charakterem. Jako dorośli, stosowali zasady wewnętrznej kultywacji w relacjach z innymi ludźmi, jak również do obchodzenia się w kwestiach spraw innych narodów. Tych samych zasad używali do rządzenia krajem.

Pierwsze zdanie Wielkiej Nauki oznajmia, że celem nauki jest „kultywowanie wielkiej cnoty nadanej przez Niebo i osiągnięcia sfery największego współczucia”. Gdy współczucie jest rozwinięte, można go użyć do zarządzania ludźmi. Cesarz powinien być współczujący, urzędnik powinien darzyć szacunkiem cesarza, syn powinien być dobry dla swoich rodziców, rodzic powinien być czuły względem swoich dzieci, a przyjaciele powinni być szczerzy względem siebie. Każdy starał się osiągnąć stan największego współczucia.

Wielka Nauka stwierdza również, że „Pielęgnowanie cnoty następuje po rządzeniu krajem, rządzenie krajem jest możliwe po właściwym kierowaniu rodziny, kierowanie rodziną jest możliwe dopiero po wewnętrznej kultywacji”.

Czym jest zatem wewnętrzna kultywacja? Wewnętrzna kultywacja polega na kultywacji cnoty i wartości moralnych. Starożytni studiowali zasady materii w celu uzyskania wiedzy i znalezienia Tao (Drogi). Podczas tego procesu oświecali się do ostatecznych zasad rozwoju materii i Wielkiej Drogi, którą obierali za przewodnią filozofię w swoim zachowaniu. Poprawiali swój umysł, oczyszczali swe serca i szczerze kultywowali. Osoba z wielką cnotą oraz zacną postawą i wiedzą naturalnie będzie miała zdolność opiekowania się rodziną, rządzenia krajem i zaprowadzenia pokoju na świecie.
To ważne konfucjańskie klasyczne dzieło zawiera mniej niż 2 tys. znaków chińskich, jednak wciąż potrafi opisać podstawy edukacji. Celem nauczania jest wychowanie dziecka tak, by stało się niezależnym i pełnym godności dorosłym oraz wypracowaną przez wewnętrzną kultywację wielką cnotą. Wspaniałość człowieka z wielką cnotą nie ma nic wspólnego z jego lub jej wiekiem, ilością wiedzy, siłą, bogactwem czy stopniem szlacheckim, lecz z jego wrodzoną, jakością charakteru. Wspaniałość Wielkiej Drogi Konfucjusza leży w „kultywowaniu cnoty”, wymaganiu od ludzi, by usuwali negatywne sposoby myślenia i stale podnosili swoje standardy moralne. Tak więc, wielki człowiek w sposób godny stoi pomiędzy niebem a ziemią. Jest on miłosierny, mądry i odważny. To, jak wiele odpowiedzialności osoba jest w stanie udźwignąć, zależy od tego, jak wielkie jest jej serce, jak wiele ma cnoty i jak wyrafinowany jest jej talent.

Rodzina, kraj i świat, chociaż różnią się wielkością, oparte są na takich samych zasadach, jak w wewnętrznej kultywacji, ponieważ dobrobyt lub upadek oraz, jak skuteczne lub kiepskie jest zarządzanie rodziną, krajem i światem, są ściśle związane z kultywacją danej osoby. Metody wewnętrznej kultywacji można rozszerzyć i stosować w obchodzeniu się z rodziną, rządzeniu krajem, czy zaprowadzenia pokoju na świecie. Na przykład, kultywacja sprawia, że człowiek wywiązuje się z obowiązku synowskiego wobec swoich rodziców. Jeśli okazuje tę samą cnotę względem cesarza, jest wtedy lojalnym urzędnikiem. Podobnie, gdy osoba pełna braterskiej miłości, ukazuje tę cnotę wobec osób starszych, jest wtedy pełną szacunku osobą. Czuła osoba, która wykazuje tę samą cnotę podczas zarządzania ludźmi, musi być bardzo współczująca. Dlatego też, dobrze wykultywowana osoba będzie dobrze obchodziła się ze swoją rodziną. Może również dobrze rządzić krajem. Zatrudniałaby również utalentowanych ludzi o wielkiej cnocie, co zaowocowałoby zaprowadzeniem pokoju na świecie. Wewnętrzna kultywacja jest najbardziej podstawową rzeczą. Jeśli każdy przywiązywałby wagę do wewnętrznej kultywacji i byłby w stanie udźwignąć własną odpowiedzialność i radzić sobie z tym dobrze, wtedy świat stałby się pełen pokoju. Nie każdy może stać się tak wielki, jak Yao lub Shun. Jednakże, cnota szlachetnego człowieka jest jak wiatr, a cnota zwykłego człowieka jest jak trawa. Cnota szlachetnego człowieka może wpłynąć na cnotę zwykłego człowieka, podobnie jak w relacji między wiatrem i trawą.

Z drugiej strony, jeśli nikt siebie nie kultywuje, ale zawsze myśli o tym, jak kontrolować innych, wtedy nie można się poprawić. W wyniku tego, urzędnikom na wyższych stanowiskach brakuje cnoty i talentów i wykorzystują tłumienie i przemoc do „zarządzania” ludźmi. Ludzie na niższych stanowiskach nie mają wyboru i trudno jest im zachować prawy umysł. W rezultacie, pośród cesarzy, urzędników, rodziców i dzieci, nikt nie radzi sobie dobrze pełniąc rolę na swojej pozycji. Kiedy jest za dużo konfliktów, świat pogrąży się w chaosie. Stosuje się półśrodki, zamiast sięgnięcie do korzenia problemu. Dlatego też, najbardziej podstawowy element w rządzeniu krajem, obchodzeniu się z rodziną lub zaprowadzeniu pokoju na świecie, leży w kultywacji wewnętrznej człowieka.

Pan Fan Zhongyan był znanym wysokim urzędnikiem z Północnej Dynastii Song. Razem z cesarzem opracował kilka prostych wskazówek. We wspólnotach społeczności lokalnej zbudował system oszczędzania wody, pomógł w ukierunkowaniu utalentowanych ludzi, przygotował ziemie pod uprawy i osiedlił ludzi zapewniając im spokojne życie. Jego osiągnięcia wychwalano przez kolejne wieki.
Fan Zhongyan w czasie młodości przywiązywał wielką wagę do kultywacji. Urodził się w bardzo biednej rodzinie. W czasie studiów, każdej nocy gotował garnek owsianki. Następnego dnia, owsianka była gotowa do jedzenia. Pan Fan nożem kroił owsiankę na kawałki i zjadał dwa kawałki na śniadanie i pozostałe dwa na kolację. Syn głównego urzędnika wykonawczego z Nanjing zobaczył, że Fan każdego dnia jada owsiankę i był tym bardzo poruszony. Urzędnik powiedział synowi, by wysłał jedzenie panu Fan. Jednakże Fan po wyrażeniu szczerych podziękowań, odmówił przyjęcia jedzenia. Powiedział: „Naprawdę doceniam troskę twojego ojca. Jestem przyzwyczajony do codziennego jedzenia owsianki, więc nie sprawia mi to żadnego cierpienia. Jeśli jednak będę chciwy na to pyszne jedzenie, to jak zniósłbym jakikolwiek rodzaj bólu w przyszłości?”. Fan nawet w trudnych warunkach był bardzo pracowity. Był biedny i skromny, lecz sumiennie kultywował. W końcu stał się uczonym i znanym wysokim urzędnikiem sądowym.

Pan Fan uczył swoje dzieci za pomocą osobistego doświadczenia i przy pomocy werbalnych instrukcji. Jego wszystkie dzieci stały się ludźmi sukcesu. Późniejsze pokolenia odziedziczyły po Fan jego dobry charakter. Jego najstarszy syn Fan Chunyou, w wieku 16 lat podążył za ojcem ku obrony państwa przez Zachodnią Xia i wiele dobrego wniósł dla kraju. Jego drugi syn Fan Chunren, został premierem i bardzo odpowiedzialnie rządził przez okres 50 lat. Jego trzeci syn Fan Chunli został głównym ministrem. Jego czwarty syn Fan Chuncui został ministrem finansów. Wszyscy oni byli bardzo prawi i nie bali się odważnie zabierać głosu. Kochali ludzi i podczas, gdy sprawowali rząd w sądzie, byli znani z rzetelności i uczciwości. Większość swoich pensji ofiarowywali jednostce charytatywnej, którą Fan Zhongyan ustanowił dla biednych ludzi.

W starożytnych Chinach, istniało wielu takich ludzi jak Fan Zhongyan. Nieważne jak biedni lub bogaci byli, nigdy nie zmienili celu swojej własnej kultywacji. Przywiązywali wielką uwagę do cnoty. Mieli na uwadze cały świat, przejmowali się swoim krajem i jego ludźmi, kroczyli Wielką Drogą przez całe życie.
Teraz rzućmy okiem na obecny system edukacji w Chinach. Od czasu, gdy Komunistyczna Partia Chin (KPCh) za pomocą podstępu doszła do władzy, zniekształciła historię, pomieszała pojęcia dobra i zła, a tradycyjną kulturę nazywała „feudalnymi śmieciami”. Szkoły, które powinny służyć do szerzenia wiedzy, zostały wykorzystane, jako pola bitewne do walki z prawością. Historia jest jak magiczne lustro ujawniające zakłamanie. KPCh obawia się ludzi myślących samodzielnie. Magiczne zwierciadło historii może ujawnić skorumpowaną moralność KPCh, niegodziwą naturę i jej okrucieństwo. W ciągu ostatnich 60 lat, KPCh oszukiwała Chińczyków i studentów szkół. W rezultacie, esencja tradycyjnej chińskiej kultury, która podkreślała kultywowanie serca i cnoty, całkowicie zniknęła.

W dzisiejszych Chinach, studenci uczą się tylko kultury KPCh i jej fałszywej historii. To, co mogą usłyszeć lub przeczytać, to wszystko kłamstwa i propaganda KPCh, która chlubi się fałszywym pokojem. Od szkoły podstawowej do uczelni wyższej, każdy uczeń, który nie odpowiada na pytania egzaminacyjne według standardów wyznaczonych przez KPCh, nie może uzyskać dobrych ocen. Każdy, kto mówi prawdę, jest tłumiony i atakowany. Kiedy kłamstwo jest wszechobecne, jak rozpowszechniać prawdę? Jeśli niezależne myślenie nie istnieje, jak zatem ma być popierana twórczość?
Rozwinięcie samodzielnego myślenia lub szlachetnych cnót w chińskich szkołach jest po prostu niemożliwe. Studenci dążą wyłącznie do lepszych wyników, a ich celem jest wybicie się ponad innych. Jak więc mogą oni posiąść szlachetne cnoty? Nie wspominając o kultywowaniu siebie, obchodzeniu się z rodziną, rządzeniem krajem, czy zaprowadzeniem pokoju na świecie. Pod kontrolą KPCh, edukacja w Chinach stała się poważnie uprzemysłowiona, a studenci zostali przekształceni w żywy towar. Politycy bez wykształcenia, czy jakichkolwiek umiejętności, tworzą chaos. Przekształcili szkoły w miejsca do rozpowszechniania fałszywych teorii i gromadzenia pieniędzy. W takim przypadku, w społeczeństwie nie można odnaleźć żadnych cnót. Większość ludzi jedynie dąży za pieniędzmi.

Dlatego, pod kontrolą KPCh, niemożliwym jest wypracowanie mistrzowskich umiejętności. Wręcz przeciwnie, wielu ludzi po takim kształceniu nabywa wypaczonego sposobu myślenia. Wielu tak zwanych „ekspertów” tworzy nieodpowiedzialne teorie, ponieważ są opłacani przez KPCh w celu utrzymania jej istnienia. Stoją po stronie KPCh i tłumią dobrych ludzi. W wyniku tego, prawe głosy nie mogą być usłyszane, a moralność została całkowicie zatracona w społeczeństwie chińskim.
Na szczęście, w tym krytycznym momencie, kiedy moralność jest zdegenerowana, Falun Dafa jest na świecie szeroko rozpowszechniane. W przeciągu zaledwie dekady, ponad 100 milionów ludzi podjęło w praktykowanie Falun Dafa i postępowanie w zgodzie z zasadami Prawdy, Współczucia i Cierpliwości. Coraz więcej osób rozumie zasadę, że dobro jest nagradzane dobrem, a zło otrzymuje karę. Ludzie przebudzają się do tradycyjnej, utraconej przez długi czas kultury i wracają do kultywowania swoich cnót.
Shen Yun Performing Arts ze swoją czystą dobrocią i nieskazitelnym pięknem, ożywia esencję chińskiej cywilizacji, niegdyś zniszczonej przez KPCh. Udane występy Shen Yun w zachodnim społeczeństwie dały początek wielkiemu zainteresowaniu tradycyjną kulturą chińską. Być może w niedalekiej przyszłości Chińczycy, którzy poznają prawdę i odrzucą kulturę komunizmu, wzniosą się do dziedzictwa kulturowego, które pozostawili im przodkowie. Ponadto, mogą też kultywować swoje serca, postępując w zgodzie z zasadami Prawdy, Współczucia i Cierpliwości. Splendor tradycyjnej kultury chińskiej odrodzi się w sercach przebudzonych Chińczyków, lśniąc jej wspaniałym splendorem.