Nowy Jork: Przedstawienie kultury nadanej przez bogów – sukces serii widowiskowej Spektakularnego Chińskiego Nowego Roku

(Clearwisdom.net) 17 lutego 2007 roku, w wigilię Chińskiego Nowego Roku (Roku Psa), stacja telewizyjna z siedzibą w Nowym Jorku - New Tang Dynasty TV (NTDTV) dopięła już siódmego i finałowego przedstawienia na scenie widowiska teatralnego. Przed pierwszym show w Radio City Music Hall, który odbył się 14 lutego, Burmistrz Miasta Nowy Jork Michalel Bloomberg proklamował ten dzień jako „Dzień Widowiskowy Spektakularnego Chińskiego Nowego Roku”. Podczas czterech dni przedstawień, dwadzieścia osiem tysięcy osób pokonało wyjątkowo niesprzyjającą aurę zimy i przybyło, by obejrzeć show.

Taniec “Stworzenie”. W scenie rozpoczynającej pojawiają się razem boskie istoty. Spoglądając na nasz świat Budda wyraża życzenie udania się na ziemię, by przynieść tam dobro i zachęcić ludzkość do przyłączenia się. Ów Budda pojawia się jako Cesarz w epoce Dynastii Tang. Wielu uważa epokę panowania Dynastii Tang za złotą epokę, wierząc, iż kultura tych czasów nadana została przez boskość.

Taniec "Tabuny Mongolskich Nizin:" Taniec ten ukazuje młodych, odważnych, cechowanych heroizmem mężczyzn, którzy konno przemierzają rozległe pastwiska Mongolii.

"Werble Zwycięstwa" wyzwalające ducha prawości i odwagi

Radio City Music Hall i prawie 6-cio tysięczna widownia

Widownia skupiona na oglądaniu przedstawień

W najbardziej luksusowym teatrze światowej stolicy kultury i sztuki zaprezentowany został show Spektakularnego Chińskiego Nowego Roku. Program obejmował wiele widowisk, między innymi: różnorodność przedstawień tanecznych, wokalnych i instrumentalnych występów solo i występ na żywo Orkiestry Tianyin. Ponadto, show zawierał unikalne, światowej klasy projekcje sceniczne służące za tło do przedstawień.

Dzięki doskonałemu zgraniu tradycyjnej sztuki i nowoczesnej technologii, show zaprezentowany został jako widowisko światowej klasy z występami nacechowanymi unikalną dziewiczością, miłosierdziem i pięknem, powodując tym sensację na Broadwayu oraz lawinę entuzjastycznych komentarzy widowni.

Spektakularny show przyciągnął uwagę nie tylko głównego nurtu społeczeństwa i mediów, lecz także został szeroko uznany wśród ogromnej emigracji Chińczyków. Widownia składała się z osób w różnym wieku; od maluchów po sędziwych koneserów sztuki. Dla wielu starszych wiekiem Chińczyków, którzy od dekad przebywają w Stanach Zjednoczonych, był to pierwszy show, jaki w życiu widzieli, ukazujący autentyczną kulturę chińską. Show ukazał sedno tradycyjnej kultury chińskiej, odsłonił wiele głębokich, wzruszających prawd oraz ukazał iluminację początku nowej epoki cywilizacji ludzkiej.

Kultura nadana przez bogów

Widowisko rozpoczęte zostało przedstawieniem aktu „Stworzenia”. W scenie rozpoczynającej pojawiają się razem boskie istoty. Spoglądając na nasz świat Budda wyraża życzenie udania się na ziemię, by przynieść tam dobro i zachęcić ludzkość do przyłączenia się. Ów Budda pojawia się jako Cesarz w epoce Dynastii Tang. Wielu uważa epokę panowania Dynastii Tang za złotą epokę, wierząc, iż kultura tych czasów nadana została przez boskość.

Choreograf i prowadząca taniec Vina Lee powiedziała: „Tradycyjna kultura chińska została zapoczątkowana przez istoty boskie, a okres panowania Dynastii Tang nacechowany został szczególnymi osiągnięciami w dziejach ludzkości. Show odtwarza wiele cennych faktów historycznych, które mogą posłużyć oglądającym za inspirację do rozważeń: „Skąd pochodzą istoty ludzkie i jak daleko sięga kultura ludzkości? Odpowiedzi na te rozważania można znaleźć właśnie oglądając te przedstawienia”.

Tańce " Sen w Dunhuang", "Mnich, który Wytrwał" oraz "Mulan" uwypukliły istotne wartości kultury chińskiej, w tym respektowanie nieba, składanie hołdu Bogom i Buddom, wierność, miłosierdzie i wytrwałość.

" Sen w Dunhuang" ukazuje rzeźbiarza, który we śnie otrzymuje inspirację od Bogów, ponieważ jego serce jest czyste i nacechowane głębokim pietyzmem. Dzięki tej inspiracji, rzeźbiarz tworzy w Jaskiniach Dunhuang tysiące rzeźb, które upodobniają statuy Buddów.

Pani Wang z Nowego Jorku odwiedziła kiedyś Jaskinie Yungang mieszczące się w Datong w prowincji Shanxi. Powiedziała, że była wielce zdumiona wspaniałością kultury chińskiej, jednocześnie zastanawiała się, skąd starożytni ludzie mieli tak wielką mądrość, by wyrzeźbić tyle statui upodobniających Buddów. „Po obejrzeniu przedstawienia wreszcie zrozumiałam, dlaczego powstały te rzeźby i dlaczego o Chinach mówi się, ze są ‘Boską Krainą’”.

"Mnich, który Wytrwał” opowiada historię opata, który przygarnął nieślubne dziecko pewnej młodej dziewczyny, za co został ośmieszony i posądzony o ojcostwo. Ów opat wychowywał to dziecko, jednocześnie znosząc upokorzenia. W końcu zjawił się prawdziwy ojciec dziecka, żeniąc się wpierw z jego matką, która kiedyś oddała je pod opiekę opatowi. Mężczyzna, który pojął za żonę matkę tego dziecka został mianowany na wielkiego uczonego kraju. Cnota czynów opata pozwoliła mu na osiągnięcie Doskonałości.

Podczas, gdy legendarna bohaterka chińska Mulan stała się dobrze znana na Zachodzie dzięki animacji filmów Walta Disney’a w 1998 roku, popularność jej w Chinach sięga znacznie odleglejszych czasów. Dzisiejsza wiedza o sławie Mulan została osiągnięta dzięki „Balladom o Mulan”. Historia Mulan sięga okresu panowania Dynastii Wei w północnych Chinach. Opowieść mówi, że Mulan ucharakteryzowała się na mężczyznę, by móc służyć w armii w miejsce swojego starzejącego się ojca. Dopiero wtedy wyszło na jaw, że jest kobietą, kiedy powróciła do domu po stoczeniu zwycięskiej walki. Za swoją bohaterską postawę Mulan została odznaczona honorami.

Harmonia pomiędzy Niebem, Ziemią i Ludźmi

Program taneczny obejmował prezentację autentycznej kultury chińskiej ze szczególnym podkreśleniem harmonii występującej pomiędzy Niebem, Ziemią i Ludźmi. Poprzez taniec ukazana została szczodrość natury, siła człowieka oraz wzruszająca elegancja kobiecości.

“Forsycja Wiosną” ukazuje w zgrabnym i zwiewnym tańcu kwitnienie forsycji i wyraża uczucia nadziei na odnowę. Melodia i powiewające chusteczkami ruchy tańca są charakterystyczne dla południowo-wchodniego regionu Chin.

„Etniczny Taniec Dai” odtwarza sceny zabawy dziewcząt nad brzegiem rzeki, tworząc piękną mozaikę wtopienia się w krajobraz.

„Damy Dwory Manchu” zaprezentowały przy akompaniamencie królewskiej muzyki cesarstwa Manchu elegancki taniec cesarski. Charakterystyczną cechą tego tańca jest łagodne, zgrabne unoszenie bucików, które noszą damy tego dworu. Kobiety tego okresu cechuje elegancja, wykwintność i cnotliwość w zachowaniu.

„Tabuny Mongolskich Nizin” ukazuje młodych, odważnych, cechowanych heroizmem mężczyzn, którzy konno przemierzają rozległe pastwiska Mongolii. Taniec ten przejawia majestat i siłę mężczyzn.

Taniec „Tęcze” pokazuje, jak przy akompaniamencie nut pieśni folklorystycznej „Noc z sierpem księżyca” pochodzącej z regionu południowo-wschodnich Chin, w zgrabnym ruchu snują się kolorowe wstążki. Zielone wstążki podwiewane ruchami rąk męskich tancerzy naśladują połacie drzew i gór, podczas, gdy kobiece ruchy powiewające różowymi wstążkami naśladują fruwające motyle. Jest to przenośnia do pokazania wysokiego ducha siły i zwiewnej elegancji.

Autentyczna kultura chińska bez wpływów komunistycznej kultury

Jedną z osób, które przyszły, by obejrzeć show był student o imieniu Matt, robiący doktorat na Uniwersytecie Kolumbijskim w Nowym Jorku. Mówiąc płynnie w języku chińskim (chociaż nie jest Chińczykiem) powiedział: „Kultura chińska nie ma nic wspólnego z tą preferowaną przez komunizm. Programy NTDTV, które dzisiaj tutaj widzieliśmy są po prostu niesamowite. Śmiem nawet powiedzieć, że jesteśmy świadkami odrodzenia się prawdziwej kultury chińskiej. Show, jak ten, jest naprawdę czymś bardzo drogocennym”.

W odczuciu Matta, show prezentuje przesłanie, iż „życie powinno być cenione i miłowane, a to, dlaczego tutaj jesteśmy, jest o tyle ważne, że zasługuje na naszą refleksję i rozważne zastanowienie się nad tym”.

Ponadto powiedział: „Czuję się naprawdę odrodzony tym doświadczeniem, tak, jakby wszystko dookoła mnie było nowe. Osoba, która stoi obok wygląda jakość inaczej – bardziej dostojnie, godnie. Nie mogę powstrzymać swojego uśmiechu na twarzy”.

Poznając prawdę ukazaną widowiskiem

Sławne chińskie śpiewaczki sopranowe Jiang Min i Bai Xue oraz śpiewająca altem Yang Jianshen, jak również o szerokiej sławie tenor Guan Guimin zwrócili się z przesłaniem do swoich drogich rodaków Chińczyków o znalezienie dla siebie prawdy, która zapewni im bezpieczną przyszłość. Ich głosy przebudziły pamięć wielu ludzi, inspirując ich do rozważenia nad prawdą i celem jej odnalezienia. Skąd przyszedł człowiek i dokąd się uda – jest to pytanie, na które istnieje odpowiedź, trzeba tylko chcieć ją znaleźć. Wiele osób spośród publiczności miało w oczach łzy głębokiego wzruszenia jakimś olśnieniem, które jakby wytęsknione przez wieki dawało te odpowiedzi.

Xue Bai zaśpiewała pieśń "Słowa Pomyślności”, w której wielokrotnie powtarzała przypominając widowni: “Dafa Hao”, co znaczy “Dafa jest dobrem”.

Yang Jianshen śpiewała altem: " Praktykujący Falun Gong wypełniają swoje prehistoryczne przyrzeczenia i ślubowania poprzez bezustanne wysiłki wyjawiania ludziom prawdy. Aczkolwiek, praktykujący nikogo ani nie nakłaniają, ani nie zmuszają do dzielenia ich wiary. Mają nadzieję jednak, że ludzie sami ocenią, co jest prawdą, a co fałszem na podstawie faktów, które im przedstawiają, tak, by mogli sami wybrać sobie przyszłość i uniknąć destrukcji, jaka wkrótce dosięgnie Komunistyczną Partię Chin. Praktykujący Falun Gong nadal będą kontynuować z miłosierdziem i życzliwością wyjawianie prawdy bez względu na to, jak inni ich potraktują. Kiedy ludzie poznają prawdę, to zrozumieją ją i będą wdzięczni za to miłosierdzie.

Lester Cohen, szef rady nadzorczej kompanii sprzętu medycznego był poruszony lirykami tych pieśni. Powiedział, że były one przepiękne i nasycone ogromnym miłosierdziem i prawdą.

Pani Wang z Nowego Jorku powiedziała, że zrozumiała intonacje śpiewanych pieśni i przyznała, że chińskie, tradycyjne wartości są zgodne z pryncypiami: Prawdy, Miłosierdzia i Tolerancji. Powiedziała: „Tradycyjna kultura chińska oparta jest na ideologii Buddyzmu, Taoizmu i Konfucjanizmu. Szkoła Buddy podkreśla Miłosierdzie, Szkoła Tao podkreśla Prawdę, a Konfucjanizm – Wytrwałość. Co więcej, wszystkie te pryncypia zawierają się też wzajemnie same w sobie.

Magola Spiegel powiedział, że wyniósł z tego widowiska to, że człowiek powinien być szczery, zdyscyplinowany i łagodny i ma prowadzić jakościowe życie w oparciu o wartości, jakie zostały zaprezentowane w sztuce widowiska.

Instruktorka szkoły baletowej Susan Van Valen powiedziała, że rozpłakała się, kiedy dowiedziała się, co kryło się za historią przedstawioną tańcem: „Czuwanie przy świecach”. Historia to pokazuje nieugiętego ducha odwagi praktykujących Falun Gong w obliczu brutalnych prześladowań.

Andrea - kierownik produkcji dokumentalnej powiedział: "Wierzę, że sztuka nie może istnieć niezależnie od polityki i historii. Człowiek nie tylko powinien doceniać piękno tradycyjnej kultury chińskiej, lecz również cenić wspaniałe czyny podtrzymywania jej. Ważne jest, by oba te elementy razem połączyć”.

Leeshai Lemish – konferansjer widowiska, chociaż jest o zachodnich korzeniach, doskonale potrafi operować językiem mandaryńskim i kantońskim.
Powiedział on: „Chiński Nowy Rok jest także czasem upamiętniania członków rodziny, którzy już odeszli z tego świata. Tancerze z „Czuwania przy świecach” upamiętniają praktykujących Falun Gong z Chin, którzy ponieśli śmierć na skutek prześladowań przez Komunistyczną Partię Chin. Słowa pieśni brzmią: ‘Świetlne kręgi tlących się świec, jedna po drugiej i tak kolejno, jak promień nadziei, który rozchodzi się w dal i szerz jarząc blaskiem piękna szczerości, życzliwości i cierpliwości… Więc zapal świecę, niechaj blask jej płomienia rozświetli ten świat”.

Krytyk dramatyczny pani Guo Jingzi powiedziała: “Zdaje się, że gwiazdy na niebie i blask zapalonych świec wzywają ludzi do przebudzenia się z marazmu. Chociaż blask tych świec jest delikatny i łagodny, jednak całościowa prezentacja sprawia wrażenie wielkiej siły i wzruszenia”.

Widowisko Spektakularnego Chińskiego Nowego Roku sensacją na Broadwayu

Laureatka prestiżowej nagrody Oscara przyznanego w 1963 roku za najlepsze aktorstwo – Patricia Neal powiedziała, że bardzo podobał się jej show i miło spędziła czas. Powiedziała, że wrażenie na niej wywarła każda pieśń i każdy taniec i w następnym roku także przyjdzie obejrzeć piękną projekcję sztuki scenicznej.

Sławny aktor na Broadwayu Joel Vig powiedział, że bardzo podobał mu się show, a najbardziej „Taniec Czar” oraz „Taniec Tęcz”.

Paul Catafago, dyrektor rady nadzorczej niedochodowej organizacji kulturalnej powiedział: „Show ma tyle różnych przedstawień i aż trudno uwierzyć, że wykonane zostały z taką dokładnością i tak efektownie. Klasę tego show można porównać do każdego widowiska przedstawianego na Broadwayu”. Powiedział, że podobały mu się kompozycje muzyczne i jako specjalista w tej sprawie dodał, że kompozytorzy tych utworów muzycznych muszą mieć głębokie zrozumienie przedstawień, jako, że muzyka doskonale odtwarzała przedstawiane scenerie. Powiedział: „Można ich nazwać muzycznymi choreografami. Chciałbym ich poznać”

Dr Harold Channer jest producentem i głównym dziennikarzem telewizyjnym programu stacji TV na Manhattanie i pasjonuje się kulturą chińską. Po pierwszej połowie programu w czasie antraktu z emocją w głosie powiedział: „Piękne kostiumy, tańce… W dodatku liryki wprost pokazują nikczemną naturę KPCh i jej niechybną zagładę. Podoba mi się NTDTV. Zrobili dla widzów wspaniały show”.

Dan Miller, prowadzący dziennikarz stacji WVOX TV powiedział: „Show jest świetny. Polecam go każdemu. Na następny rok wszyscy powinni zakupić sobie bilety, by go obejrzeć i to nie raz obejrzeć, a co najmniej ze dwa razy. Jeżeli będzie to w tym samym czasie, jak w tym roku, to znaczy w okolicy Dnia Walentynek, to i sympatie swoje trzeba koniecznie przyprowadzić. Będzie to niewątpliwie wspaniałym prezentem”.

Spektakularny Show Chińskiego Nowego Roku w Nowym Jorku odniósł ogromny sukces. Dostarczył widowni nie tylko cudownego, kulturowego doświadczenia, ale także inspiracji.

Show dostarczył w swych przedstawieniach scenicznych doznań działań boskości, jak i doznań spraw doczesnych, zarówno tych przeszłych, jak i tych, które nadejdą. Uzmysłowił wszystkim, iż sami widzowie nie są jedynie widzami, lecz aktorami większej sceny, która się teraz rozgrywa. Kadr tej sceny został im właśnie ukazany.