25 kwietnia 1999 r. – Protest, ktόry zmienił oblicze Chin

25 kwietnia 1999 r. – Protest, ktόry zmienił oblicze Chin

"Dekada bezkompromisowej odwagi" - Video

25 kwietnia 1999 r. Falun Gong po raz pierwszy skupił na sobie uwagę świata, kiedy to około 10 tysięcy praktykujących tę dyscyplinę duchową, udało się do Pekinu w celu złożenia do rządu petycji z żądaniem o uwolnienie 45 osόb bezpodstawnie aresztowanych w pobliskim mieście, wobec ktόrych użyta została przemoc fizyczna.

Praktykujący zaapelowali także o uznanie ich prawa do swobody wyznania oraz przywrόcenia legalizacji publikowania książki “Zhuan Falun” – głόwnego tekstu Falun Gong.

Od czasu udostępnienia w 1992 r. praktyki Falun Gong przez Mistrza Li Hongzhi, coraz więcej ludzi podejmowało drogę kultywowania charakteru moralnego według zasad Prawdy, Miłosierdzia i Tolerancji, uzupełnieniem czego były łagodne ćwiczenia oraz medytacja. Połączenie obu tych elementόw sprawiło, że w szybkim tempie zaczęły znikać choroby tych ludzi, a w ich środowiskach i rodzinach zaczął panować pokόj i harmonia.

Wieść o cudownych korzyściach płynących z praktykowania Falun Gong zaczęła szybko rozchodzić się po okolicach. Wkrόtce, w wielu miastach spotkać można było liczne grupy ludzi ćwiczących na powietrzu w parkach, czy skwerach ulicznych.

Po tym, jak Falun Gong zaczął być coraz bardziej popularny, niewielki krąg politykόw rządu centralnego zaczął upatrywać w tym zagrożenie swoich interesόw. Żeby pohamować i zdyskredytować ten trend, ukartowali oni fałszywe zarzuty wobec praktykujących, ktόre zostały zakomunikowane w 1996 r. w jednym z programόw telewizji państwowej. W tym samym roku wprowadzono też zakaz publikacji i dystrybucji głόwnego tekstu Falun Gong – “ Zhuan Falun”, chociaż w latach poprzednich książka ta była bestsellerem.

W 1998 r. na zlecenie rządu, przeprowadzona została ankieta społeczna, której celem było oszacowanie liczby osόb praktykujących Falun Gong. Okazało się wówczas, że liczba praktykujących sięgnęła ponad 70 milionów.

Niektóre jednostki z Biura Bezpieczeństwa Narodowego zaczęły stopniowo rozpierzchać grupy praktykujących, zbierających się na powietrzu, by razem wykonywać ćwiczenia. Zaczęły się rewizje oraz konfiskaty mienia. W obliczu tych incydentów, praktykujący postanowili odwoływać się do poszczególnych szczebli władz o interwencję.

Po tym, jak pewne wydawnictwo prasowe w Tianjin opublikowało artykuł szkalujący Falun Gong, około 45 miejscowych praktykujących udało się do redakcji, by wyjaśnić tę sprawę. Jednak krok ten spotkał się ze stanowczym oporem. Została wezwana policja, ktόra w brutalny sposób użyła przemocy wobec apelujących, aresztując ich.
Władze z Biura Bezpieczeństwa Narodowego poleciły, by podobne sprawy odwołań i apelacji składać bezpośrednio w Pekinie.

Stąd powstał zamysł udania się z petycją prosto do siedziby rządu Komunistycznej Partii Chin (KPCh) w Pekinie – Zhongnanhai. Z samego rana 25 kwietnia 1999 r. zaczęły napływać grupy praktykujących Falun Gong, pochodzących z okolicznych prowincji. Wkrόtce, liczba zebranych osiągnęła około 10 tysięcy. Wszyscy praktykujący ustawieni byli przy wysokim płocie, dzielących ich z biurami i siedzibami najwyższych władz KPCh. Stali spokojnie, nie mając żadnych transparentόw. Nie skandowali żadnych haseł. Nawet ruch uliczny nie był przez nich zakłócony, gdyż sami potrafili utrzymać doskonały porządek. Grupa kilku osόb spontanicznie wybrana z tłumu uzgodniła, że wystąpi w imieniu wszystkich zebranych i zakomunikuje swoje żądania.

Praktykujących przyjął όwczesny Zastępca Przewodniczącego KPCh – Zhu Rongji, ktόry osobiście wyszedł, by spotkać się z nimi. Kilkoro osόb udało się z nim na teren Zhongnanhai, by omόwić sprawę. Praktykujący mieli trzy żądania: uwolnić zatrzymanych w Tianjin praktykujących, znieść zakaz publikacji książki „Zhuan Falun” oraz uznać ich prawo do swobody wyznania.

Zastępca przewodniczącego przyrzekł spełnić te żądania. Wobec pomyślnego przebiegu sprawy, wszyscy praktykujący, tak, jak w ciszy przyszli, tak stamtąd odeszli, pozostawiając po sobie porządek. Nie został po nich żaden skrawek śmiecia.

Chociaż intencja Zhu Rongji była szczera i godna uznania, znalazł się ktoś, komu to nie pasowało. Decyzja ta mogłaby być jedynie podważona przez jego bezpośredniego zwierzchnika - Pierwszego Przewodniczącego KPCh – Jianga Zemina. Odebrał on ten protest, jako zamach na rząd.

W niecałe trzy miesiące po tym, 20 lipca 1999 roku, Jiang Zemin zdelegalizował Falun Gong, wprowadzając masowe prześladowania. Kampania ta miała na celu całkowite stłumienie Falun Gong. W jednej chwili rozpoczęły się obławy, aresztowania, tortury i morderstwa.

Według specjalnego wysłannika ds. badania zbrodni i tortur z ramienia ONZ– Malfreda Nowaka, ktόry w 2006 r. udał się do Chin – 66 % ofiar tortur stanowili praktykujący Falun Gong.

Każdego roku, 25 kwietnia, praktykujący Falun Gong organizują na całym świecie manifestacje upamiętniające ten dzień, przypominając ludziom o zbrodniach wobec niewinnych ludzi, jakie zostały popełnione na przestrzeni tych lat. W tym roku mija dziesiąta rocznica prześladowań. I tak, jak w latach poprzednich, praktykujący będą ujawniać światu prawdę, budząc ludzkie sumienia do stawienia oporu złu.