Sąd hiszpański wydaje wyrok oskarżający na wysoko postawionych urzędników chińskich za dopuszczenie się zbrodni tortur i ludobójstwa wobec praktykujących Falun Gong

Oskarżeni mają 4-6 tygodni na ustosunkowanie się do tych zarzutów. W konsekwencji podjętej przez sąd decyzji, oskarżeni mogą podlegać międzynarodowemu nakazowi aresztu.

(Clearwisdom.net) W hiszpańskim sądzie zapadła niedawno bezprecedensowa decyzja, w mocy której pięciu wysoko postawionych urzędników rządu Komunistycznej Partii Chin uznanych zostało winnych dopuszczenia się zbrodni tortur i ludobójstwa wobec praktykujących Falun Gong. Decyzja sądu wskazuje, iż oskarżeni, jeżeli uznani winni tych zarzutów, podlegać będą karze przynajmniej 20 lat pozbawienia wolności wraz z karami finansowymi.

W 1999 roku, Przewodniczący Komunistycznej Partii Chin Jiang Zemin przeforsował kampanię ‘wyeliminowania” dyscypliny duchowej Falun Gong. Ludobójcza polityka „zrujnowania ich reputacji, doprowadzenia do bankructwa, fizycznego wyniszczenia oraz uznawania śmiertelnych przypadków na skutek tortur za popełnianie samobójstw, spowodowała masowe areszty, tortury, porwania i śmierć wielu praktykujących.

Wielu spośród praktykujących Falun Gong poddanych zostało grabieży organów dla lukratywnych celów transplantacji. Pięciu oskarżonych, jako głównych instygatorów, jest odpowiedzialnych za prowadzenie brutalnych prześladowań wobec Falun Gong. Czterech z nich było pod bezpośrednim przywództwem Jianga Zemina. Oskarżeni mają 4-6 tygodni na ustosunkowanie się do postawionych im zarzutów. Mogą oni stanąć w obliczu ekstradycji z dowolnego kraju, który ma taką umowę z Hiszpanią.

Decyzja ta podjęta została w zgodzie z zasadą uniwersalnej jurysdykcji, według której rozprawy sądowe obejmujące sprawy ludobójstwa i zbrodni przeciwko ludzkości, mogą być prowadzone wszędzie, bez względu na to, gdzie te zbrodnie zostały popełnione.

Po dwóch latach prowadzenia dochodzenia w tej sprawie, sędzia hiszpański Ismael Moreno powiadomił w ubiegłym tygodniu prawnika Carlosa Iglesiasa, występującego z ramienia Human Rights Law Foundation (HRLF), że Hiszpański Sąd Narodowy wystosował listy petycyjne do pięciu oskarżonych w Chinach z żądaniem przedłożenia przez nich informacji o indywidualnym uczestnictwie w prześladowaniach wobec Falun Gong. Wraz z tą decyzją wydane zostały także serie dokumentów obciążających ich, złożonych przez członków HRLF.

Prawnik Carlos Iglesias powiedział: „Ta historyczna decyzja podjęta przez sędzię hiszpańskiego znaczy, iż przywódcy Komunistycznej Partii Chin odpowiedzialni za brutalne zbrodnie znaleźli się o krok o wypełnienia się sprawiedliwości. Kiedy ktoś dopuszcza się zbrodni tortur i ludobójstwa, stanowi to zbrodnię przeciwko całej społeczności międzynarodowej, a nie tylko przeciwko obywatelom chińskim. Hiszpania wyłania się zatem jako obrońca praw człowieka i uniwersalnej sprawiedliwości”.

Oskarżonymi są: były Przewodniczący Komunistycznej Partii Chin Jiang Zemin – uznany za nadrzędnego instygatora zbrodni prześladowań, które wprowadził w 1999 roku, Luo Gan – główny komendant Biura 6-10, komórki specjalnie utworzonej do prowadzenia spraw prześladowań Falun Gong, której oddziały znajdują się na wszystkich szczeblach administracyjnych rządu, począwszy od najniższego do najwyższego, Bo Xilai – obecny Sekretarz Partii w Chongqing i były Minister Handlu, Jia Qinglin – czwarty pod względem rangi w hierarchii partii oraz Wu Guanzheng – szef komitetu dyscyplinarnego partii.

Oskarżenia przeciwko nim oparte zostały na ich czynach popełnionych wobec Falun Gong w czasie pełnienia swych funkcji.

W artykule Iana Johnsona z Wall Street Journal (otrzymał nagrodę Pulitzera za ten artykuł) opisane jest, jak Wu Guanzheng nakładał kary pieniężne na swych podwładnych, którzy niezadowalająco skutecznie prowadzili kampanię rozgromienia Falun Gong, co w konsekwencji prowadziło do popełniania przez nich zbrodni tortur, a w wielu wypadkach powodowania nawet śmierci.

Inną dokumentację sędziego stanowiły pisemne relacje piętnastu praktykujących Falun Gong i siedem zeznań osobistych, w tym ofiar tortur i członków rodzin ofiar, którzy stracili życie na skutek tortur podczas pobytu w więzieniach.

Przy podjęciu decyzji, sędzia korzystał także z raportów Amnesty International, Human Rights Watch oraz Komisji Praw Człowieka przy ONZ.

20 listopada 2009 r.