[16] Lao Zi - święty, założyciel Taoizmu

Lao Zi na bawole wodnym
(Ilustracja Zona Yeh/The Epoch Times)

Lao Zi jest czczony jako święty i wielki filozof w Chinach. Jest uznawany za założyciela Szkoły Dao (wymowa: dao jia) - filozoficznej tradycji Daoizmu.

Dao oznacza "Drogę", odwołując się do "Niebiańskiej Drogi" lub prawej lub właściwej ścieżki. Dao określa się także jako Tao.

W kręgach uczonych powszechnie uznaje się, że Lao Zi żył około 571 - 470 p.n.e., podobnie jak filozof Konfucjusz (551 - 479 p.n.e.).

Mówi się, że chińska kultura rozpoczęła się ponad 5000 lat temu zza czasów Żółtego Cesarza - Huang Di, który był kultywującym Dao i posiadał ogromną moc i mądrość.

Lao Zi około 2500 lat temu usystematyzował myśl daoistyczną. Jego nauki zawarte są w księdze: "Dao De Jing" zwanej również jako "Tao Te Ching" lub "Klasyczne dzieło podążania Drogą Cnoty".

Klasyk składający się z 81 rozdziałów, używa zwięzłych wersetów i barwnych wyrażeń, aby omówić znaczenie Dao i jego manifestację w cnocie lub jak określą się ją w języku chińskim - w 'de'.

Lao Zi wierzył, że Dao jest źródłem i przyczyną stworzenia wszystkich rzeczy, a cnota jest fundamentem Dao. Sposób postępowania osoby, może być zjednany z Dao, co objawia się poprzez prawdziwą moralność i dobre uczynki.

Esencją jego nauk jest uhonorowanie Dao, poprzez respektowanie i dążenie do cnoty, lecz nie robienie tego z przymusu, tylko naturalnie.

Ostatecznym celem jest osiągnięcie Dao, lub raczej ponowne osiągnięcie - czyli powrót do swojego pierwotnego poziomu Dao.

Przekazywanie Dao

Rodowym nazwiskiem Lao Zi było 'Li' a imieniem 'Er'. Nazwa Lao Zi dosłownie oznacza 'Stary Mistrz', co jest nadanym z szacunku tytułem. 'Lao' oznacza starczy wiek i potężną cnotę, podczas gdy 'Zi' jest chwalebnym określeniem przy zwracaniu się do człowieka lub 'mistrza' w starożytnych Chinach.

Lao Zi urodził się w Okresie Wiosen i Jesieni (770 - 476 p.n.e.) Wschodniej Zhou - czyli późniejszego okresu Dynastii Zhou (trwającej od około 11 wieku p.n.e. do 221 p.n.e.).

Niektóre legendy mówią, że urodził się z białymi włosami, po czym inni mieli rozpoznać, że narodził się Lao Zi. Legendy mówią też, że był obdarzony niezwykłymi zdolnościami.

Przez długi czas mieszkał w stolicy Zhou, gdzie był kustoszem biblioteki cesarskiej i archiwów. Znał systemy obrzędowe i posiadał obszerną wiedzę na temat przyrody.

Podczas gdy wcześniejszy okres Zachodniej Zhou (do 771 p.n.e.) wyróżniał się wielkim pokojem i jednością, tak okres Wschodniej Zhou (770 - 221 p.n.e.) charakteryzował podział i wojna.

Lao Zi był świadkiem upadku Zhou. W 520 p.n.e., po tym jak został wplątany w konflikt o władzę pomiędzy urzędnikami Zhou, usunięto go ze stanowiska. Głęboko odczuwając zło ludzkiego świata, Lao Zi zataił swoją tożsamość i rozpoczął życie wędrownego.

Według legendy, chcąc udać się w kierunku północno-wschodnich regionów, Lao Zi zmierzał ku granicy imperium Zhou. Strażnik graniczny ujrzał na wschodzie purpurową aurę, co było zwiastunem świętego. Był to zbliżający się na wodnym bawole Lao Zi.

Urzędnik poprosił go o przekazanie swej mądrości, zanim opuści kraj. Lao Zi sporządził zapis 5000 znaków, powszechnie znany jako "Tao Te Ching".

Podążając za tym co naturalne

Lao Zi wskazał, że źródło szczęścia - cnota i źródło niepowodzeń - które jest rezultatem popełniania złych uczynków, mogą się wzajemnie w siebie przemieniać. Pod wpływem pewnych okoliczności szczęście może zamienić się w niepowodzenie i odwrotnie, niepowodzenie może stać się szczęściem.

Aby uchronić się przed utratą cnoty, Lao Zi uczył ludzi podążania zgodnie z naturalnym biegiem rzeczy, bez kierowania się intencją, gdyż nawet jeśli coś wygląda na dobry uczynek, może okazać się czymś złym.

Nie kierując się intencją, osoba praktykuje tak zwane wuwei, czyli niedziałanie; unika popełniania złych uczynków i tym samym nie traci cnoty.

Lao Zi powiedział: "Niebo podąża za Dao. A Dao podąża za tym, co naturalne".

Utrata niewinnej natury

Lao Zi stwierdził, że w wyniku zmian społecznych, ludzie zaczęli dążyć za sławą i zyskiem osobistym, przez co tracą cnotę i swoją niewinną wrodzoną naturę.

Zanik dobroci, prawości, synowskiej pobożności i lojalności, są oznaką pogorszenia moralności społecznej.

Lao Zi wierzył, że jeśli ludzie traktowaliby się wzajemnie z szacunkiem, a urzędnicy państwowi byliby przyzwoici i uczciwi, to moralność naturalnie stałaby się częścią codziennego życia i nie byłoby potrzeby, aby się za nią opowiadać.

Powrót do źródła

Aby umożliwić ludziom powrót do ich pierwotnej natury, Lao Zi rozpowszechniał Dao w okresie chaosu.

W zaledwie 5000 znakach, wyjaśnił znaczenie Dao, jego związek z powstaniem wszechświata i źródłem wszystkich rzeczy.

Lao Zi omawiał jak powinien zachowywać się człowiek, aby w końcu powrócił do swojego pierwotnego prawdziwego ja. W celu wyjaśnienia głównych zagadnień, przytaczał wiele przykładów, co utorowało ludziom drogę w osiągnięciu tego ostatecznego celu.

http://www.theepochtimes.com/n2/china-news/lao-zi-saint-and-founder-of-daoism-160118.html