[36] Cesarz Wu - najpotężniejszy cesarz Dynastii Han

Cesarz Wu - najpotężniejszy cesarz Dynastii Han
(Ilustracja Kiyoka Chu/The Epoch Times)

Cesarz Wu z Dynastii Han (206 p.n.e. - 220 n.e), znany również jako Han Wudi, panował w latach 147 - 87 p.n.e. Był niezłomnym i bardzo waleczny.

Ze wszystkich znakomitości Dynastii Han, Cesarz Wu zdobył najwyższe uznanie wśród chińskich historyków za swoją rolę w znacznym poszerzeniu terytorium Chin oraz utworzeniu scentralizowanego i dobrze prosperującego państwa. Ten okres postrzega się dziś jako jeden z najwspanialszych w chińskiej historii. Cesarz Wu urodził się w 157 p.n.e., był wnukiem Cesarza Wen i dziesiątym dzieckiem Cesarza Jing. Po śmierci ojca w 141 p.n.e., Wen będąc 16-letnim księciem, wstąpił na tron jako siódmy cesarz Dynastii Han.

Cesarz Wu wprowadził zwyczaj nadawania 'błogosławionego tytułu' lub jak nazywają to zapisy historyczne 'nian hao' na rok, w którym dokonano koronacji cesarskiej. Tytuł ten był zmieniany co roku lub co kilka lat, zarówno by upamiętnić okres pomyślnych czasów lub, by upamiętnić jakieś wydarzenie. Pierwszy rok panowania Cesarza Wu opatrzono tytułem Jian Yuan, co znaczy "ustanawiając po raz pierwszy".

Konsolidacja władzy centralnej

Po wstąpieniu na tron, Cesarz Wu wprowadził serię dyrektyw w celu wzmocnienia rządu centralnego. Od początku Dynastii Han, wielu krewnym poprzednich cesarzy przydzielono rozległe obszary do rządzenia, a to stanowiło potencjalne zagrożenie dla cesarza.

Cesarz Wu osłabił ich moc przez wdrożenie prawa, które zezwalało regionalnym królom i książętom na przekazanie ziemi dla każdego z potomków, a nie tylko pierwszym synom, jak było to ustalone wcześniej. To doprowadziło do podziału dużych obszarów ziemskich na wiele pomniejszych jednostek.

Następnie, rząd centralny stopniowo włączył te mniejsze jednostki do prowincji zarządzanej przez cesarza. Tym samym, zastąpił poprzednią strukturę, w której istniało wiele poszczególnych państw lub królestw mających własnego władcę, który był lojalny cesarzowi. Cesarz Wu przeprowadził też reformy fiskalne w celu zwiększenia dochodów państwa. Podwyższył i nałożył nowe podatki, aby objąć sektor działalności handlowych, a także wprowadził surowe prawa wobec nieuczciwych handlarzy. Znacjonalizował przemysł solny, żelaza i alkoholu.

Rozwinął też technologię inżynierii hydraulicznej co miało wpływ na zwiększenie produkcji rolnej. Przyjął też pierwszy chiński kalendarz rolniczy.

Mając przed sobą tak rozległe imperium i chcąc usprawnić jego administrację, Cesarz Wu wyznaczył trzynastu inspektorów regionalnych, którzy nadzorowali pracę gubernatorów prowincji.

Obowiązkiem poszczególnych gubernatorów było raportowanie do głównego inspektora o działalności lokalnych urzędników i szlachty, w tym nadużywanie władzy i korupcję, a także opinię publiczną na temat lokalnej władzy.

Główny inspektor zdawał relację bezpośrednio cesarzowi. Ta struktura była uważana za pierwszy niezależny i systematyczny nadzór w historii Chin.

"Państwo konfucjańskie"

Aby wyłonić elitę społeczną do pełnienia służb cywilnych, Cesarz Wu wprowadził system rekrutacji, który pozwalał urzędnikom polecanie utalentowanych osób do pełnienia służby rządowej, w ramach praktyki lub stypendium.

Dzięki temu podejściu, uczeni z mniej uprzywilejowanym statusem również mogli wejść do systemu administracyjnego. Nawet ci z bardzo ubogich lub niższych środowisk, jak niewolnicy czy jeńcy wojenni, mogli stać się ważnymi urzędnikami i generałami.

Ponadto, Cesarz Wu określił Konfucjanizm doktryną państwa i wprowadził zajęcia z nauk konfucjańskich jako wymóg dla kandydatów do służby cywilnej. Ten krok zakończył dominację mieszanej filozofii legalizmu i taoizmu funkcjonującą w początkach Dynastii Han.

Założył także "Uczelnię Cesarską" w stolicy, w Chang'anie, która była pierwszą uczelnią państwową w historii Chin. Większość dawanych w niej wykładów opierała się o konfucjanizm, a absolwenci, którzy zdali egzaminy, bezpośrednio rozpoczynali służbę cywilną.

Gdy pierwsza uczelnia sprawdziła się, zaczęto otwierać coraz więcej konfucjańskich uczelni i szkół na terenie cesarstwa. Rekomendacja na stanowiska urzędnicze, egzaminy z nauk konfucjańskich i system rekrutacji do służby cywilnej, są istotną częścią dziedzictwa Cesarza Wu.

Ustalenie konfucjanizmu dominującym kierunkiem w państwie, miało ogromny wpływ na politykę, społeczeństwo i kulturę Chin, a także Azji Wschodniej.

Konfucjańskie idee skupiały się na rozwoju etycznego postępowania i zasad moralnych, takich jak życzliwość, prawość, przyzwoitość, mądrość i wierność, wybudowanych na wzorach starożytnych wybitnych władców.

Kampanie wojskowe i Jedwabny Szlak

Uznany za wielkiego działacza wojskowego, Cesarz Wu poprowadził Chiny Han do największej ekspansji we wszystkich kierunkach. Porzucił stosowaną przez poprzednich cesarzy politykę obronną, odzyskał kontrolę nad Koreą przy północno-wschodniej granicy i wysłał wojska na południowe granice, rejon, który obecnie znamy jako Wietnam.

Co najważniejsze, był zdeterminowany podbić potężne imperium Xiongnu (lub Hsiung Nu), sojusz koczowniczych plemion, które zamieszkiwały regiony współczesnej Mongolii i stanowiły poważne zagrożenie przy północnej granicy Chin.

Seria energicznych ataków, doprowadziła do kapitulacji większości królestw Xiongnu. Wojska Han przepchnęły Xiongnu z dala od północnej granicy, a następnie rozszerzyły obszar Chin o tereny, obecnie znane jako Kirgistan i Uzbekistan. Tymczasem począwszy od 138 p.n.e. cesarz wysłał swojego wysłannika Zhang Qian do odległych zachodnich regionów, by odszukać sojuszników i rozwinąć wymianę kulturową. Spowodowało to dalsze połączenia między terytorium Han, regionem zachodnim Chin i Azją Środkową.

Te ekspedycje umożliwiły transport chińskiego jedwabiu i innych dóbr z Chang'anu do rejonów tak odległych jak dzisiejszy Iran, a następnie dalej na zachód, aż do Europy. Utworzoną trasę określa się dziś mianem "Jedwabny Szlak".

Chiny zasłynęły na świecie właśnie w okresie Dynastii Han, dlatego Chińczyków zwykle nazywa się Chińczykami Han.

"Edykt skruchy"

Cesarz Wu był u władzy przez 54 lata i zmarł w wieku 70 lat. Za jego panowania, Chiny Han doświadczyły największej ekspansji, przekraczając wielkość imperium rzymskiego.

Jednak ogromne koszty kampanii wojskowych, ekspansji terytorialnej i utrzymaniem luksusowych pałaców, ostatecznie wyczerpały skarb państwa, cały kraj i jego mieszkańców.

Pod koniec panowania, Cesarz Wu żałował swoich błędów w polityce przeszłości. Postanowił publicznie się skrytykować i przeprosić poddanych wydając "edykt skruchy".

Odrzucił propozycję ekspansji na zachód i zamiast tego wspierał rozwój rolnictwa. Wojny i ekspansja terytorialna zakończyły się.

Pomimo starań, by odpokutować swoje złe uczynki, to dzięki wybitnym osiągnięciom militarnym, pośmiertnie zaskarbił sobie tytuł "Wu" co oznacza "waleczny".

http://www.theepochtimes.com/n3/278724-emperor-wu-of-han-deemed-greatest-emperor-of-the-han-dynasty/