[43] Cesarz Ming - twórca złotej ery Wschodniej Dynastii Han

Cesarz Ming - twórca złotej ery Wschodniej Dynastii Han
(Ilustracja SM Yang/The Epoch Times)

Liu Zhuang czyli Cesarz Xiao Ming Han (pośmiertnie nadane imię oznacza "Bystry Cesarz o synowskiej pobożności"), był drugim cesarzem Wschodniej Dynastii Han i synem Liu Xiu (Cesarza Guangwu). Jako inteligentny człowiek przeszkolony przez kilku wielkich nauczycieli, po objęciu tronu wykazywał się mądrością i zdecydowaniem, aby poprawić działanie rządu.

Cesarz Ming opowiadał się za stosowaniem mechanizmu rekomendacji, zgodnie z którym tylko utalentowane i etyczne osoby byłyby wybierane na urzędników państwowych. Ustanowił też surowe przepisy nie pozwalające krewnym małżonki, na obejmowanie stanowisk rządowych. Obecni urzędnicy byli zachęcani do polecania uzdolnionych osób do pracy w rządzie centralnym. Cesarz Ming wprowadził także system oceniania regionalnych urzędników, gdzie zarówno te najlepsze i najgorsze przykłady ich pracy, były zgłaszane do rządu centralnego.

Cesarz Ming był również jednym z niewielu wybitnych władców w historii Chin, który rządził dynastią poprzez wspieranie rozwoju kultury. Opowiadał się za konfucjanizmem, oraz aktywnie wspierał buddyzm. W efekcie czego, rozwój zarówno konfucjanizmu i buddyzmu w tym czasie, był niesłychanie prężny.

W zakresie kultury konfucjańskiej, zapoczątkował tradycję okazywania szacunku nauczycielom, przez cesarza. Po wstąpieniu na tron, nadal okazywał wielki szacunek tym, którzy uczyli go, gdy był jeszcze księciem. Gdy odwiedzał jednego z nauczycieli w chorobie, postępował zgodnie z etykietą, jak gdyby był jeszcze uczniem, nie cesarzem. Gdy nauczyciel zmarł, osobiście wziął udział w pogrzebie i stale opiekował się jego rodziną, by tym okazać wdzięczność zmarłemu.

W celu wsparcia kultury konfucjańskiej, Cesarz Ming osobiście odwiedził rezydencję Konfucjusza i wygłosił tam przemowę szczegółowo omawiając jego nauki. Z powodu jego zaangażowania, wszyscy urzędnicy (w tym wojskowi) i członkowie ich rodzin, zgłębiali nauki konfucjańskie. Ponadto, sąsiednie plemiona także posyłały swoje szlachetne dzieci, do uczenia się filozofii konfucjańskiej ze Wschodniej Han.

Cesarz Ming z wysokim uznaniem traktował również buddyzm, jako istotną naukę dla urzędników i swoich ludzi. Wysłał posłańca królewskiego do Indii, który powróciwszy w towarzystwie mnichów - guru buddyjskich, przywiózł święte pisma na grzbiecie białego konia. Tak więc buddyzm został oficjalnie wprowadzony do Chin.

Cesarz Ming zbudował dla mnichów świątynię w Luoyang, którą nazwano "Świątynią Białego Konia", by upamiętnić to wydarzenie. Od tego czasu świątynia jest znana jako "Pierwsza Starożytna Świątynia Chin" i w buddyjskiej historii Chin, cieszyła się honorowym statusem. W latach 1960 została poważnie zniszczona przez Komunistyczną Partię Chin. W czasach Dynastii Han, świątynia pełniła też funkcję najważniejszej instytucji w której dokonywano tłumaczeń. Przetłumaczono tam większość buddyjskich pism.

W sprawach zagranicznych, Cesarz Ming wysyłając wojska, zakończył długotrwałe inwazje północnych Xiongnu. Z drugiej strony, wysłał dyplomatę Ban Chao do obszarów zachodnich, w celu przywrócenia kulturowo-handlowej wymiany, która była wstrzymana przez okres ponad pięćdziesięciu lat.

Wyciągnąwszy lekcje z Zachodniej Dynastii Han, Cesarz Ming wprowadził surowe prawa zakazujące krewnym i członkom rodzin ze strony małżonki do ingerowania w sprawy polityczne lub ich obecności na dworze cesarskim. Ponadto, jeśli któryś z nich lub konkubina naruszyła prawo, cesarz nie okazywał pobłażliwości. Pewnego dnia, gdy jego wuj popełnił morderstwo, to pomimo usilnych próśb matki, Cesarz Ming zgodnie z prawem, wydał wyrok śmierci.

Za panowania Cesarza Ming, do służb w urzędach, wybierano utalentowanych i zdolnych ludzi, a polityka i środki były odpowiednio wdrażane. Przyjęto najniższy system podatkowy, co poprawiło poziom życia podwładnych. Relacje między grupami etnicznymi polepszyły się, a populacja wzrastała szybko.

Multi-language Epoch Times