Praktykujący Chen Chunlin torturowany w więzieniu w Daqing.

Praktykujący Falun Gong Chen Chunlin zamieszkały w Anda w prowincji Heilongjiang został w 2001 roku skazany na siedem lat pozbawienia wolności i umieszczony w więzieniu w Harbin. W 2004 roku został przeniesiony do więzienia w Daqing, gdzie przebywa do chwili obecnej.

20 września 2002 r. Chen Chunlin został umieszczony w małej celi (karcerze)*, gdzie na polecenie strażników więziennych był katowany przez innych więźniów kryminalistów. Więźniowie ci stosowali wobec niego przemoc fizyczną i psychiczną. Chen bił bity, nie pozwalano mu spać i był oblewany zimną wodą. 15 marca 2004 r. jeden ze strażników o imieniu Chai Jiatao zamknął Chen w ciemnym karcerze nie pozwalając mu na sen. Polecił także innym więźniom, by go pilnowali i znęcali się nad nim. Na drugą noc więźniowie: Zhang Xuefeng, Sun Xiubo i Yu Lei umieścili Chen na łóżku, po czym brutalnie go skatowali.

17 marca 2004 r. po oględzinach lekarskich Chen został z powrotem odesłany do izolatki. Tam został rozebrany na polecenie strażników przez innych więźniów, a następnie pobity i polany zimną wodą. Dodatkowo więźniowie otworzyli okno, by zamarzł. Chen był bity przez nich około czterech godzin bez przerwy. Ponadto, więźniowie ściskali mu jądra i wpychali palcami do środka jego gałki oczne. Polecenia maltretowania Chen były wydawane między innymi przez strażnika Chai Jiatao.

19 marca 2004 r., kiedy Chen został skatowany do stanu kalectwa, strażnik Chai Jiatao umieścił go w małej celi i przykuł do pala wbitego w podłogę. Chen pozostał w tym zamknięciu dziewiętnaście dni. 12 maja 2005 r. Chen został zamknięty w celi w Piątym Nadzorze Więzienia Daqing. Więźniowie, którzy go pilnowali poddawali go zabiegom sztucznego karmienia dokonywanego z wyjątkową brutalnością. Karmili go zbieranymi z siebie insektami. 17 lipca 2006 r. Chen został umieszczony w innej małej celi i poddany torturom, ponieważ odmówił nałożenia na siebie uniformu więziennego.

Mała cela (karcer) – więźniowie są zamykani w takich celach pojedynczo. Jest to bardzo małe, ciemne, wilgotne, cuchnące i zarobaczone pomieszczenie. Praktykujący zamknięty w takiej celi ma skute z tyłu ręce w takiej pozycji, że nie może wykonać żadnego ruchu ciałem, nawet nie może się położyć. Więźniowie załatwiają swoje fizjologiczne potrzeby pod siebie. Dostają tylko połowę przydzielonego pożywienia. Po celi grasują szczury i inne robactwo. Panuje tam taki smród, że trudno jest oddychać.