26 czerwiec – Międzynarodowy Dzień w Uznaniu Ofiar Tortur

Od momentu ogłoszenia w dniu 26 czerwca 1945 roku Międzynarodowego Dnia w Uznaniu Ofiar Tortur, Organizacja Narodów Zjednoczonych pracuje na rzecz wyeliminowania wszelkich form tortur.
Uniwersalna Deklaracja Praw Człowieka w art.5 mówi, że „nikt nie powinien być przedmiotem tortur, nieludzkiego traktowania, czy poniżających kar”.

10 grudnia 1984 r. podczas Generalnego Zebrania ONZ (Rezolucja 39/46) zaadoptowano umowę przeciwko torturom i brutalnym, nieludzkim traktowaniu.
Umowa, która weszła w życie 26 czerwca 1987 r. zobowiązuje do traktowania tortur jako zbrodni, karząc winnych tych czynów.
Podaje również, że żadne rozkazy wysokich urzędów, czy nadzwyczajne okoliczności nie mogą usprawiedliwiać żadnych aktów tortur.

Był to ważny krok w kierunku uznania, że tortury i inne nieludzkie, upokarzające formy traktowania człowieka są absolutnie niedopuszczalne i nielegalne.

Zaproponowane przez Danię Generalne Zebranie ONZ w grudniu 1997 r. zaznaczyło ten dzień jako historyczny. Wobec powyższego, dzień 26 czerwca jest obchodzony jako Międzynarodowy Dzień w Uznaniu Ofiar Tortur.

Źródła informacji:
Międzynarodowa Federacja ONZ (ACATCFI).

Pojęcie tortur:
Organizacja Praw Człowieka – Chrześcijanie Przeciwko Torturom (CAT) interpretuje tortury jako:

Jakikolwiek czyn zadający ból i cierpienie fizyczne, czy psychiczne spowodowane umyślnym działaniem wobec osoby w celu uzyskania informacji, czy zeznania wbrew jej woli, usprawiedliwiając stosowanie przemocy jako kary za niesubordynację, jak też oczekiwanie zawarcia upokarzającego układu wobec osoby z jakiejkolwiek przyczyny w oparciu o dyskryminację jakiegokolwiek rodzaju, kiedy cierpienie jest spowodowane za sprawą i zgodą przedstawiciela urzędu publicznego lub innej osoby działającej w jej imieniu.
Nie dotyczy to bólu, czy cierpienia spowodowanego incydentem stosowanych sankcji prawnych (Art.1).

Tortury mogą obejmować:

* systematyczne bicie,
* deprawacja snu przez kilka dni pod rząd,
* rażenie prądem,
* zanurzanie głowy w brudnej wodzie aż do utraty tchu,
* skierowanie do szpitali psychiatrycznych na podstawie innej niż medyczna,

* aplikowanie szkodliwych medykamentów,
* głodzenie,
* poddawanie pod wpływ skrajnych temperatur,
* grzebanie żywcem.

Ofiary tortur są często w pułapce rządowych zakazów i sporów.
Ofiary te niekoniecznie są oskarżane o jakąkolwiek działalność kryminalną; mogą to być żony, meżowie lub dzieci osób więzionych rodziców.
Oni również cierpią fizycznie i psychicznie jeszcze przez długi czas po uwolnieniu osoby, która była wcześniej torturowana.

Efektem tortur mogą być:

* poważne uszkodzenie ciała/paraliż,
* zaburzenia umysłowe spowodowane załamaniem psychicznym,
* blizny emocjonalne,
* śmierć,
* nagłe zaginięcia ( okrutna tortura dla członków rodzin pozostawionych w niepewności).

Tortury nie są tylko wyrazem sadyzmu uprawianym przez tych, którzy zajmują się więźniami.
Staje się to instytucją, częścią systemu rządowego, uznanego przez przedstawicieli prawa i rządu na każdym szczeblu administracji i traktowane jako „ zło konieczne”.

Źródło:
ONZ – Chrześcijanie Przeciwko Torturom.