[50] Cao Cao - kontrowersyjny lecz zdolny minister w okresie chaosu

Cao Cao, kontrowersyjny lecz zdolny minister chaotycznego okresu
(Ilustracja Zhiching Chen/The Epoch Times)

W 189 n.e. narastające konflikty między eunuchami i urzędnikami państwowymi, ostatecznie doprowadziły do rozlewu krwi na dworze królewskim, a wybuch ognia w pałacu był zwiastunem upadku Imperium Wschodniej Han.

Następujący okres trzydziestu lat wojny domowej, stopniowo kreślił nową scenę polityczną historii Chin. Postacie dzierżące dowództwo nad armią, mogły z łatwością objąć władzę w kraju, podstawiając legalnego cesarza w roli marionetki.

Pośród takich dowódców wojskowych, Cao Cao wyróżniał się najbardziej. Politycznie bystry, genialny poeta i geniusz wojskowy z odważną wizją. Jednak w oczach historyków był bardzo kontrowersyjną postacią.

Pragnienie władzy

Już w bardzo młodym wieku, Cao Cao przeczytał wiele militarnych klasyków, takich jak "Sztuka Wojny" Sun Zi. Jako pewny siebie nastolatek o wysokich ambicjach, Cao Cao gardził formalistami, którzy skupiali się tylko na teorii, i wierzył, że pewnego dnia wzniesie się na wyżyny, wyzwalając Chiny z korupcji i chaosu. Przyjaźnił się z rówieśnikami dzielącymi podobne wizje.

Jednak tradycyjni uczeni, w tym jego wujek, nie aprobowali jego ambicji i wyrachowania. Ze względu skarg wuja, Cao Cao był często karcony przez ojca, więc żywił do wujka urazę.

Pewnego dnia, widząc wuja spacerującego nieopodal, Cao Cao upozorował atak padaczki, a wuj rzucił się, by poinformować o tym jego ojca. Zmartwiony ojciec szybko przybiegł na miejsce i ujrzał, że zachowanie Cao Cao jest całkowicie normalne.

Gdy ojciec zapytał czy wszystko jest w porządku, Cao Cao powiedział: "nigdy nie miałem padaczki, ale wiem, że nie mam przychylność ze strony wujka".

Po tym incydencie, ojciec już więcej nie słuchał komentarzy wujka o Cao Cao.

Chociaż normy moralne ganiły taką przebiegłość, to ta cecha pomogła Cao Cao wzrosnąć w erze wojen domowych i rebelii.

Wysoka cena przebiegłości

Cao Cao miał bardzo podejrzliwy charakter. Ponieważ był przebiegły i postępował w pokrętny sposób, wierzył, że inni są tacy sami lub nawet gorsi. To przekonanie, ilustruje poniższa historia.

Cao Cao z początku służył jako drobny urzędnik, a potem niski rangą oficer wojskowy. W 190 n.e. po nieudanym zamachu na tyrana wojskowego Dong Zhuo, który wziął cesarza za zakładnika, Cao Cao stał się poszukiwanym zbiegiem.

W trakcie ucieczki, Cao Cao znalazł schronienie u przyjaciela swojego ojca. Jednak gdy usłyszał odgłos ostrzenia noża, w panice zamordował całą rodzinę, zanim spostrzegł, że tylko przygotowywali świnię do uboju, aby go ugościć.

Odwdzięczając się za gościnę, zabiciem całej rodziny, Cao Cao bez jakichkolwiek wyrzutów sumienia, wypowiedział słynne słowa: "Wolałbym raczej zdradzić świat, niż pozwolić, aby to świat zdradził mnie".

Zdobywając zaufanie żołnierzy i cywilów

W wieku 35 lat, Cao Cao założył małą armię w oparciu o sojusz z rodziną i przyjaciółmi oraz lokalne zasoby.

Choć w początkowych walkach, ze względu na zuchwałe posunięcia doznał wielu porażek, to dzięki wyjątkowym zdolnościom przywódczym, udało mu się ją zebrać i uformować zdyscyplinowaną armię. Bezstronnie traktował swoich podwładnych i od wszystkich wymagał posłuszeństwa.

W międzyczasie, przyjął szereg pozytywnych działań, osiedlając rozrzuconych z powodu wojny chłopów, nadał im opuszczone pola uprawne i otoczył swoją opieką. Wyznaczył też oddział żołnierzy, aby pomogli im w uprawie roli.

W zamian, chłopi zapewniali niezawodne źródło pożywienia dla armii Cao Cao.

Cao Cao pracował nad utrzymaniem wsparcia dla farmerów. Pewnego razu przestraszony koń Cao Cao wpadł w pola pszenicy i podeptał plony. Cao Cao postanowił upokorzyć się publicznie, nakazując sędziemu odcięcie kosmyka jego włosów.

Jednakże, istnieją też przykłady bezwzględności Cao Cao. Podejrzewając gubernatora prowincji Xu o zamordowanie jego ojca, Cao Cao w imię zemsty, zarządził masakrę ludności całego miasta.

Słynący jako bystry sędzia talentu, Cao Cao promował politykę rekrutacji uzdolnionych osób, niezależnie od ich środowisk rodzinnych czy osobistych konfliktów z nim. Wielu generałów, którzy kiedyś służyli rywalom, zwracali swoją lojalność z powrotem do Cao Cao, a ten obdarzał ich wielkim zaufaniem.

Był też bardzo hojny. Po wygranych bitwach, łupami nagradzał swoich podwładnych. Darzył też szacunkiem utalentowanych generałów, nawet jeśli ci odmawiali mu służby.

W 207 n.e. po dwóch wielkich osiągnięciach, Cao Cao w pełni skonsolidował swoją władzę z północnych Chinach.

Po pierwsze, wziął jako zakładnika i manipulował młodym, pełniącym rolę marionetki Cesarzem Xian, aby zwiększyć swoją wojskową władzę. Po drugie, pokonał swojego największego rywala Yuan Shao w "bitwie przy Guandu". Stosując szereg taktyk z nieprawdopodobną szybkością, rozgromił dziesięciokrotnie większą armię. Bitwa ta, stała się legendą w wojskowej historii Chin.

Pokonując największego rywala, Cao Cao nie tylko wykazał się geniuszem wojskowym, lecz także wielką charyzmą przywódcy.

Po legendarnej bitwie, w warowni Yuan Shao znaleziono stertę prywatnych listów wysłanych przez oficerów Cao Cao. Nie czytając żadnego z nich, Cao Cao rozkazał je wszystkie spalić, a następnie powiedział: "Przed tą zaciekłą walką, nawet sam nie wiedziałem czy przeżyję, więc jak mógłbym obwiniać innych za ich chęć do dezercji".

Oficerowie byli dotknięci jego wielkodusznością, przez co okazali mu jeszcze większą lojalność.

Początek Trzech Królestw

Przez lata swoich kampanii wojskowych w Chinach, Cao Cao wygrał większość stoczonych bitew. Jednak doznał wielkiej porażki w starciu z armią przymierza dwóch regionalnych przywódców wojskowych Liu Bei (Królestwa Shu) i Sun Quan (Królestwa Wu) w "Bitwie o Czerwone Klify". Bitwa była początkiem formacji Trzech Królestw (Wei, Shu i Wu).

Po wycofaniu na północ, Cao Cao skoncentrował się na uzdrowieniu gospodarki i poprawie warunków życia ludzi. Za jego rządów, północne Chiny zostały zunifikowane i pomimo zawieruchy wojennej, znacznie poprawił się tam dobrobyt. Ostatecznie Cao Cao otrzymał tytuł Księcia Wei, jednego z trzech królestw i nazywano go "zdolnym ministrem w okresie chaosu".

Multi-language Epoch Times