[17] Konfucjusz - największy mędrzec i nauczyciel w historii Chin

Konfucjusz (Ilustracja Blue Hsiao/The Epoch Times)

W ciągu ostatnich kilkuset lat Dynastii Zhou, wraz z rozwojem społeczeństwa, egoistyczne pragnienia ludzi potęgowały się.

Starożytne cnoty i nobliwe rządy wielkich cesarzy z Dynastii Xia, Dynastii Shang i wczesnej Dynastii Zhou, zostały zastąpione jednostkami, które dążyły do osobistych korzyści. W rezultacie relacje między państwami były bardzo napięte i wybuchały kolejne wojny.

W tym okresie oświecone postacie pojawiły się w Chinach.

Lao Zi przekazał Dao - drogę powrotu do pierwotnego, prawdziwego ja.

Konfucjusz nauczał życzliwości jako podstawy moralnego postępowania, jednocześnie zaznaczając, że opierając się na cnocie i 仁 (życzliwości), celem ostatecznym jest uzyskanie Dao.

Sam znak 仁 lub w połączeniu z innymi znakami odnosi się do takich pojęć jak: miłosierdzie, dobroć, miłość, człowieczeństwo i dobroczynność. Wyraża ideę przyjęcia szlachetnej postawy w relacjach międzyludzkich.

Wczesne lata

Konfucjusz (551 - 479 p.n.e) znany jest w Chinach jako Kong Zi lub Kong Fu Zi. Imię nadane mu po urodzeniu brzmiało Kong Qiu, które potem zmieniono na Zhong Ni (w tradycji chińskiej nadawano tzw. imiona publiczne 'Zi' albo 'biaozi', zwykle po ukończeniu 20 roku życia).

Konfucjusz żył w państwie Lu w czasach Okresu Wiosen i Jesieni (770 - 476 p.n.e.), w późniejszym okresie Dynastii Zhou (XI w. p.n.e. - 221 p.n.e.).

Matka Konfucjusza była konkubiną starszego oficera. Gdy Konfucjusz miał 3 lata, zmarł jego ojciec. Pomimo bardzo ubogiego statusu życia, młody Konfucjusz uwielbiał czytać i uczyć się etykiety.

Zasada Życzliwości

Poprzez sumienną i pilną naukę Konfucjusz posiadł ogromną wiedzę. Opanował poezję, historię, rytuały Zhou i inne klasyczne tradycje, jak również tzw. „Sześć Sztuk”: rytuały, muzykę, łucznictwo, prowadzenie wozu, czytanie, kaligrafię oraz arytmetykę.

Osiągnąwszy wiek 30 lat, Konfucjusz zaczął nauczać. Raz odwiedził stolicę Zhou aby pobrać nauki u Lao Zi. Później pracował jako urzędnik państwowy na kilku niskich stanowiskach.

W wieku 51 lat Konfucjusz awansował na stanowisko wysokiego szczebla. Ujrzał wiele niesprawiedliwości, jak i brak moralności w polityce. Opowiadał się za swoją zasadą Życzliwości w sprawowaniu rządów, lecz jego filozofia polityczna nie została uznana przez monarchę.

Konfucjusz nie miał innego wyboru, jak tylko zrezygnować z pracy. Udał się na tułaczkę i podróżował od stanu do stanu po całym imperium chińskim, aby szerzyć swoje nauki i wiarę w życzliwą administrację. Jednakże szlachta również nie zaakceptowała jego filozofii.

Poświęcenie się nauce

Konfucjusz powrócił do rodzinnego miasta mając już 60 lat i poświęcił się nauce. W tamtych czasach przeciętni ludzie nie mieli możliwości zdobycia wykształcenia, gdyż był to przywilej zarezerwowany dla rodzin królewskich i arystokracji.

Konfucjusz był pierwszym nauczycielem w historii Chin, który publicznie umożliwił pobieranie nauk, w oparciu o koncepcję "nauczania zgodnie z naturalnymi predyspozycjami".

Uczył „Sześciu Sztuk” i o klasycznej tradycji Chin, jednakże podkreślał, że moralność jest zasadniczą kwestią. Nauczał, że prawdziwy dżentelmen (jun zi) jest człowiekiem o dobrym wykształceniu i moralności, osobą, która nieustannie się doskonali.

Konfucjusz rzadko mówił o osobistych interesach. Jeśli ktoś poruszył ten temat, to Konfucjusz zawsze nawiązywał do losu, życzliwości i cnoty. Kiedy jego uczniowie nie mogli poradzić sobie z trudnościami, Konfucjusz traktował to, jako okazje do nauczania, aby pomóc im zrozumieć ich sytuację.

Uczył swoich uczniów jak być dobrymi ludźmi i praktykował także swoje własne zasady. Jego studenci i przyszłe pokolenia były głęboko poruszone jego prawością, dobrocią, pokorą, uprzejmością, lojalnością wobec kraju i troską o innych.

Według legend Konfucjusz miał aż 3000 studentów. Spośród nich 72 stało się wybitnymi mędrcami, którzy później rozprzestrzeniali jego nauki.

W poszukiwaniu Dao

Oprócz leżącej u podstawy koncepcji życzliwości, inne kluczowe zasady nauk Konfucjusza obejmowały: prawość, przyzwoitość, naukę i mądrość, uczciwość i wiarygodność jak również synowską pobożność, lojalność i przebaczenie.

W tym samym czasie, wielokrotnie mówił o Dao.

Najlepszym przykładem jest rozdział w powszechnie znanym tekście konfucjańskim "Analekty", w którym Konfucjusz powiedział: "Usłyszawszy Dao o poranku, można umrzeć wieczorem".

W tym stwierdzeniu, Konfucjusz podkreślił jak cenne jest Dao. Tak cenne, że mając tę rzadką okazję, aby je usłyszeć, rozpoznać i zrozumieć - można z radością umrzeć w tym samym dniu, bez żalu.

Konfucjusz mówił, że nie był twórcą nowych idei, tylko chciał przekazać i ożywić starożytne tradycje Dynastii Zhou i jej oparte na cnocie rządy.

W Chinach Konfucjusz jest czczony jako "największy mędrzec i nauczyciel".

Jego zasady przewodnie w realacjach międzyludzkich są jednymi z najbardziej cenionych dziedzictw Chin i mają ogromny wpływ na Chińczyków i ich kulturę już od 2500 lat.

http://www.theepochtimes.com/n2/china-news/confucius-the-greatest-sage-and-teacher-in-chinese-history-220153.html